Το όνειρο έμεινε ακατοίκητο: Ιστορικές μαρτυρίες για τον Εμφύλιο

Η ιστορία γράφεται στη μνήμη των ανθρώπων που την υπηρετήσαν. Που την ακολούθησαν πιστά χωρίς ποτέ να γογγύξουν, χωρίς να λιποτακτήσουν από τις τάξεις της. Η ιστορία του Δ.Σ.Ε. γράφτηκε πάνω στα αφιλόξενα βουνά από ανθρώπους κυνηγημένους, οργισμένους, φοβισμένους, που τόλμησαν να πιστέψουν στο όνειρο που εξέθρεψε ο αγώνας της αντίστασης, που ένοιωσαν την ιστορία να τους οφείλει, που πίστεψαν ότι μπορεί να ανθίσει η ελπίδα στην άκρη της κάνης του όπλου τους, που ένοιωσαν πως στα χέρια τους κρατούν το μέλλον το δικό τους και του τόπου τους. Πεινασμένοι, ξυλιασμένοι από το κρύο, ρακένδυτοι, είχαν το κουράγιο και τη δύναμη να πιστεύουν, να υπομένουν και να αγωνίζονται με ακλόνητη θέληση και αυταπάρνηση. Είναι η Ιστορία των αφανών, των «χαμένων στις απέραντες παραγράφους της Ιστορίας». Ένα μικρό, μόλις, μέρος αυτής ακριβώς της Ιστορίας επιχειρεί να καταγράψει το ανά χείρας βιβλίο. "Καμιά φορά μέσα στον ύπνο έρχονται οι παλιοί σκοτωμένοι πόλεμοι, σύντροφοι που σκοτώθηκαν εβγαίνανε από τη γη τα πεθαμένα χέρια τους. Σηκώνομαι λοιπόν και τους ξεθάβω ολάκερους. Και είναι σα ζωντανοί σα νάναι σήμερα. Μιλάμε περπατώντας κι ανεβαίνουμε σ'εκείνα τα βουνά. Κι ακούμε να σφυρίζει εκείνος ο διαβολεμένος αέρας... Όπως πάντα στην ιστορία φυσάει διαβολεμένος αέρας."