Η πολιτική σκέψη στην Ευρώπη του μεσαίωνα (1250-1450)

Η πε­ρί­ο­δος με­τα­ξύ 1250 -1450 (γνω­στή ως ο «Ύστε­ρος Με­σαί­ω­νας» ) υπήρ­ξε γε­νε­σι­ουρ­γός των αξι­ών του σύγ­χρο­νου κό­σμου. Δι­και­ο­δο­σία του Κρά­τους, δι­α­χω­ρι­σμός με­τα­ξύ κο­σμι­κής και θρη­σκευ­τι­κής εξου­σί­ας, αντι­προ­σω­πευ­τι­κό­τη­τα, λα­ϊ­κή κυ­ρι­αρ­χία και ατο­μι­κά δι­και­ώ­μα­τα είναι λί­γες μό­νο από τις ιδέ­ες που δι­α­μορ­φώ­θη­καν αυτήν την επο­χή. Το βι­βλίο «Η πο­λι­τι­κή σκέ­ψη στην Ευρώ­πη, 1250-1450» προ­σφέ­ρει μία δι­α­φω­τι­στι­κή και επι­τυ­χη­μέ­νη εισα­γω­γή σε ολό­κλη­ρη τη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­ο­δο, κα­λύ­πτο­ντας τό­σο τη σκέ­ψη δι­α­νο­η­τών, όπως ο Ακι­νά­της, ο Μαρ­σί­λι­ος, ο Οκαμ, ο Ουί­κλιφ και ο Κού­ζα, όσο και τις κυ­ρί­αρ­χες ανα­φο­ρές στην Εκ­κλη­σία και το Κρά­τος, στην Αυτο­κρα­το­ρία και στην το­πι­κή εξου­σία, στην αστι­κή και στην κοι­νο­τι­κή αυτο­νο­μία, στο θε­σμό της Βα­σι­λεί­ας, στο «λαό», στο Κοι­νο­βού­λιο, στο Νό­μο και στο θε­σμό των Εμπει­ρο­γνω­μό­νων («Σο­φών»).