Η Φαμίλια των Λιστινών

Περιγραφή Όμορφος, άγριος και σκληρός τόπος το Πέτροβο. Χωμένο στην κοιλιά δύο συνεχόμενων βουνών, κάπως σε σχήμα αμβλείας γωνίας, έβλεπε τον ήλιο να αργεί να φανεί και την νύχτα να έρχεται γρήγορα. Το κράξιμο των αρπακτικών πουλιών ακουγόταν τρομακτικό, καθώς αυτά βουτούσαν στους λάκκους και στα άπατα ρέματα για ψοφίμια. Ψηλά στις πλαγιές, οι βελανιδιές και οι ντούφες αγωνίζονταν να σκάσουν το γκρίζο των βράχων. Και κάτω, χαμηλά, στα πόδια του, σερνόταν νωχελικά το ποτάμι, καθώς ασημένιο στραφτάλιζε σα φίδι στο φως του ήλιου. Άλλοτε πάλι αυτό το ποτάμι μεταβαλλόταν σε «στοιχειό» που εξαφανιζόταν κάτω από μια γαλακτερή όσο και πηχτή ομίχλη, που γινόταν αιτία θανάτου των ζώων και ανύποπτα και πανικόβλητα τσακίζονταν στους γκρεμούς. Οι άνθρωποι όμως, σοφότεροι, περιορίζονταν σε σπαραχτικές κραυγές για το φόβο των λύκων, αφήνοντας έτσι να μετρήσουν αυτές τις απώλειες μετά την αποχώρηση της ομίχλης.