Έλληνες και Τούρκοι, αναπόφευκτοι σύντροφοι

Οι ελ­λη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, ως αντι­κεί­με­νο ανά­λυ­σης, προ­σφέ­ρουν ιδα­νι­κό πε­δίο για να ερευ­νή­σου­με την πι­θα­νό­τη­τα δο­μι­κής αλ­λα­γής στις αντι­λή­ψεις. Μά­λι­στα, η ανά­λυ­ση του τρό­που με τον οποίο αντα­να­κλά­ται ο ελ­λη­νο-ιτα­λι­κός πό­λε­μος του 1940 στις τουρ­κι­κές εφη­με­ρί­δες της επο­χής πα­ρου­σι­ά­ζει ιδι­αί­τε­ρο εν­δι­α­φέ­ρον, κα­θώς μπο­ρεί να δεί­ξει τις εν­δε­χό­με­νες ομοι­ό­τη­τες των δύο κοι­νω­νι­ών ελ­λη­νι­κής και τουρ­κι­κής στην επι­θυ­μία τους για ευη­με­ρία και ειρή­νη. Πολ­λοί δι­α­νο­ού­με­νοι, και η πνευ­μα­τι­κή κοι­νό­τη­τα της Τουρ­κί­ας εν γέ­νει, υπο­στή­ρι­ξαν τον αγώ­να του ελ­λη­νι­κού λαού εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο βρί­σκο­ντας ομοι­ό­τη­τες με τον αγώ­να του τουρ­κι­κού λαού για ανε­ξαρ­τη­σία. Η πε­ραι­τέ­ρω ανά­λυ­ση της ιτα­λι­κής επί­θε­σης στην Ελ­λά­δα, και η πρόσ­λη­ψή της από την τουρ­κι­κή κοι­νή γνώ­μη, είναι ακό­μα πιο ση­μα­ντι­κή, γι­α­τί μας δί­νει τη δυ­να­τό­τη­τα να κα­τα­λά­βου­με τις πο­λι­τι­κές αντι­λή­ψεις στην Τουρ­κία, κα­θώς και τις από­ψεις που εκ­φρά­ζο­νταν εκεί σχε­τι­κά με την Ελ­λά­δα και την πα­γκό­σμια πο­λι­τι­κή.