Το Woodstock και ο μύθος του

Τό­τε που το ροκ ήταν επι­κίν­δυ­νο. Τον Αύγου­στο του 1969, 400.000 νέοι άν­θρω­ποι μα­ζεύ­τη­καν σε ένα λα­σπω­μέ­νο χω­ρά­φι στην πο­λι­τεία της Νέ­ας Υόρ­κης, σ ένα φε­στι­βάλ για την Ειρή­νη, την Αγά­πη και τη Μου­σι­κή, που άλ­λα­ξε την πο­ρεία του ροκ και έμει­νε μέ­χρι τις μέ­ρες μας ανε­ξί­τη­λο σύμ­βο­λο του ιδε­α­λι­σμού της δε­κα­ε­τί­ας του εξή­ντα. Οι Σα­ντά­να, η Τζά­νις Τζό­πλιν, ο Τζί­μι Χέ­ντριξ, η Τζό­αν Μπα­έζ, o Τζο Κό­κερ, ο Ρί­τσι Χέ­ι­βενς και πολ­λοί άλ­λοι ήταν οι πρω­τα­γω­νι­στές αυτής της απο­γεί­ω­σης. Πώς μπο­ρείς όμως να κα­τα­νο­ή­σεις και να εξη­γή­σεις τον μύ­θο του Γού­ντ­στοκ, όταν δεν ήσουν εκεί; Σε αυτό το ερώ­τη­μα προ­σπα­θούν να δώ­σουν απά­ντη­ση οι συγ­γρα­φείς αυτού του βι­βλίου, παι­διά ακό­μα το 1969, αλ­λά ήδη γε­μά­τοι πε­ρι­έρ­γεια για τους και­νούρ­γι­ους ήχους και τρό­πους ζω­ής που έρ­χο­νταν από την Ευρώ­πη και την Αμε­ρι­κή. Πα­ράλ­λη­λα με τη σύν­δε­ση που επι­δι­ώ­κουν με το γε­νι­κό­τε­ρο μου­σι­κό και πο­λι­τι­κο­κοι­νω­νι­κό πλαί­σιο της επο­χής, επι­χει­ρεί­ται μια εξε­ρεύ­νη­ση της επί­δρα­σης που είχε ο από­η­χος του φε­στι­βάλ (όταν έφτα­σε το ντο­κι­μα­ντέρ και οι ζω­ντα­νές ηχο­γρα­φή­σεις) και στην Ελ­λά­δα των αρ­χών του 70 πά­νω στα μου­σι­κά και πο­λι­τι­κά πράγ­μα­τα, αλ­λά και στον τρό­πο ζω­ής. Το βι­βλίο προ­σφέ­ρει στους φί­λους της μου­σι­κής, για πρώ­τη φο­ρά στην ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα, ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο χρο­νι­κό του φε­στι­βάλ, κα­λύ­πτο­ντας μία προς μία όλες τις συμ­με­το­χές με τη σει­ρά που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν, με σχό­λια, φω­το­γρα­φί­ες, πλη­ρο­φο­ρί­ες για τους καλ­λι­τέ­χνες και πλή­ρη κα­τά­λο­γο των κομ­μα­τι­ών που ακού­στη­καν. Το βι­βλίο αυτό τε­λι­κά είναι προ­ϊ­όν μι­ας ουτο­πι­κής νο­σταλ­γί­ας δύο δω­δε­κά­χρο­νων του 1969 για εκεί­νο το κα­λο­καί­ρι, που ο άν­θρω­πος πά­τη­σε στο φεγ­γά­ρι και το ροκ ήταν ακό­μα επι­κίν­δυ­νο, δεί­χνο­ντας απα­τη­λά πως μπο­ρεί να κλη­ρο­νο­μή­σει τον κό­σμο.